دورههای خودیابی
یادتون میاد روزای اولی که آشپزی میکردیم؟
مرتب از این و اون میپرسیدیم که اندازهی هر مادهای حتی ادویه و نمک، فلفل چقدر باید باشه؟
بعد پای گاز میایستادیم و یا هی غذا رُ هم میزدیم یا مرتب میچشیدیم تا همه چی اندازه باشه؟
اما حالا مفهوم گِرَم و اندازه تو آشپزی دیگه برامون، فقط معنای چشمی و دستی داره!
مسائل زندگی و دریافتهای ما مثل همین ماجرای تکرار شدنیه و هر چه جلو تر میریم مشکلات گذشته برامون مضحکه و مسائل جدید اگه مشابه قبلیها باشه، ناخوداگاه به روشهای قبلی حلش میکنیم و اگه نه که بازم یا حلش میکنیم و یا مثل قدیم از متخصصها کمک میگیریم.
نکتهی اساسی، دریافتهای ماست که یا با تلاش خود بهدست میاد یا با دقت و زبلی ما از تجارب متخصصان و به هر حال غرور که خیلیها با عزت نفس اشتباه میگیرنش، مانع خیلی از این دریافتهاست.
پ.ن: من که باز کلاس یادگیری خونم پایین اومده به زودی یه دوره خواهم رفت و خودم هم دو دوره متفاوت از تیپشناسی تلفیقی و خودکاوی، مثل سابق خواهم گذاشت البته کمی مدرن و خلاصهتر…