نگرانی و غم با ما چه می‌کند و چاره چیست؟!
اغلب ما راجع به تاثیر کلام، ذهن مثبت و آرام و قرار داشتن بسیار شنیده‌ایم اما اینکه ماندگاری ذهنیت منفی و تاثیر غم و نگرانی بر فرد چقدر است را شایدکمتر شنیده باشیم.
به واقع آنچه بسیار اهمیت دارد تاثیر غم، اضطراب، بار منفی و باور حال خراب بر روان و تن است.
تحقیقات علمی سال‌های اخیر بیش از قبل، بیانگر این است که مغز انسان، مغز بقاء‌ست و ذهن برای بیرون آمدن از تنگنا و بحران، آلارم هشیاری دارد تا بتواند شرایط متشنج و غیرعادی را از نظر خود سامان دهد.
در واقع سیستم عصبی مرکزی مغز به شکلی روند تکاملی خود را طی کرده‌ست تا بیشترین آلارم مبنی بر موضوع مورد واکنش خود را از تهدیدها بگیرد که مغز انسان با وجود داشتن ذهنی تکامل یافته، قدرت تمییز بیرون و درونی بالایی ندارد، یعنی دچار سوگیری (Bias) می‌شود و به غم و اضطراب به شکل تهدید نگاه می‌کند و آن را دو برابر شادی، موثر جهت عکس‌العمل، در نظر می‌گیرد و درک می‌کند.
بدین شکل، تهدید، اضطراب و ترس، سهم بیشتری برای ایجاد واکنش و آلارم مغزی دارند و این ساختار، بواسطه‌ی خطرهای بیرونی، شکل تکاملی حساس‌تری یافته‌است، که به آن “ذهن بقاء” یا “مغز بقاء” می‌گویند.
روانشناسان اقتصاد، طی تحقیقاتی به ترسیم نموداری رسیده‌اند که در آن اگر توان درک لذت یا شادی، به اندازه X تعریف شود، از دست‌دادن و نگرانی، به شکل 2X در ذهن، درک و ماندگار می‌شود، یعنی مغز، نگرانی را دو برابر شادی دریافت و در خود نگه می‌دارد چرا که می‌خواهد، بقای صاحبش را در مقابل خطر حفظ کند!
اما برای رفع این سوگیری غیرمنصفانه‌ی ذهن که باعث می‌شود هر بار ما با غم و غصه و دردهای کم و بیشمان، آسیب ماندگاری را به جان و تن بخریم چه باید کرد؟
پاسخ اینجاست که می‌بایست، مغز را برای دریافت بیشتری از عشق و شادمانی، تجهیز و تربیت نمود تا مغز بقاء، “مغز عشق” شود، همان عشقی که از ابتدا ساختار واقعی روان ناخوداگاهی بوده و تهدیدات بیرونی، به مرور مانع دیدن این مهر درونی گردیده‌ست.
یعنی همواره توجه آگاهانه داشته‌باشیم و به وقت لذت و شادمانی، یک یا چند بار آن را برای مغز بگوییم و تعریف کنیم و به شادی‌ها توجه بیشتری داشته باشیم، مثل یک شفاء و منبع سوخت برای سلامت‌زایی.
حال با وضعیت جهان، خصوصا بروز مشکلات و فشارهای اخیر، یا بحران‌های شخصی، اگر چه ما روز به روز قوی‌تر می‌شویم و ظرفیتمان بالا می‌رود اما خیلی بهترست، بیشتر متوجه شادی‌هایمان باشیم، از آن‌ها تعریف کنیم و جنبه‌های سپاسگزاری محیط خویش را دیده، درک و تکرار کنیم چه در ذهن و چه در گفتار و رفتارمان. بدین شکل و به مرور، ذهن و قلبی را تربیت کرده‌ایم که خودبه‌خود توان شادزیستن بیشتری به ما می‌دهد و حتی در بدترین شرایط، انرژی شادمانی درونی‌اش به او قوت استواری و مدیریت بر خویشتن متناسبی می‌بخشد.
با برداشتی از سخنان دکتر #فرزاد_گلی اندر مباحث #اقتصاد_روایت
در کوه و صخره‌های #ابیانه
#عاطفه_برزین
#سلامت_زایی #اقتصاد_زیست_انرژی #مثبت_نگری #شاد_زیستن #تاثیر_نگرانی #تاثیر_غم #کلام
@selfh
@new_know
اینستاگرام:
http://www.instagram.com/behgashtself
