مربوط‌

آدم ها می‌گردن می‌گردن تا یکی مثل خودشونُ پیدا کنن، یه نفر با سلایق مشترک، با نگاه همگون یکی که هم جنس، هم درد خودشونه!
و حالا اگه بالاخره شانس بیارن وُ پیداش کنن

تازه می‌فهمن از اون وقت تا حالا چه تحفه‌ای بودن وُ خودشون خبر نداشتن!
گاهی چقدر تحمل خودمون سخته چه وقتی تنهاییم و چه وقتی یکی مثل ما در مقابلمون یه دنده‌ست، بازیگوش و سِرتِقه یا مهربون، معصوم، مطیعه …
فرقی نداره چه صفات مشترک یا متضادی داریم مهم اینه که دیالوگ‌های دو طرف به سکوت طولانی نرسه یا پُرِ پُرش دعوا و جر و بحث نباشه، یه کمش البته شیرینی و عدم یکنواختی رابطه‌ست و به آشتی کنون هر از گاهی می‌ارزه!

 مهم اینه که دل‌های دو مربوط، دیالوگ خوش نوا کم نیارن!

“عاطفه برزین”