دنبال هرچه بدوی از او دورتر میشوی
بهایست همین جا که هستی بهایست!
چند نفس عمیق بکش و باور کن کجا ایستادهای، با همهی خوب و بدش فقط باور کن و بپذیر کجای این دنیایی، نه نیمه پُر را ببین و نه نیمهی خالی، به همهاش دقت کن، تمیز و کثیفیش را ببین، ظرفش را نگاه، گرمی و سردیاش را حس کن، حتی به اندازه و میزان تشنگیات گیر بده…
آنوقت می بینی همه چیز سر جای خودش میایستد، مدل کاری که دوست داری نصیبت میشود، آدمهایی که میپسندی، دورت را میگیرند، دیگر عزیزانت را نمیآزاری و دوستانت هم تو را بیشتر باور میکنند…
آنوقتترش اینکه آرامش، تق تق در میزند می آید تو حتی بیاجازه…
دنبال هیچ چیزی ندو، نگرد
اول، همانجایی که ایستادی بمان و خوب باورش کن
بعدا دنیای آنچه قبلترها دنبالش بودی، خودش میآید!
عاطفه برزین