وقتی انسان با قوت هر چه تمامتر نور را به تاریکی روح میتاباند، سایهها، یعنی جایی که نور وجود ندارد، سیاه تر از قبل دیده میشوند. بنابراین وقتی ما بخشی از روح را روشن میکنیم، حاصل آن تاریکی، ژرفتر است. این تاریکی را نمیتوان به حال خود گذاشت.
ژرف ترین کار معمولا تاریکترین کار است.
زن شجاع، زن خردمند، بایرترین زمینهای روح خود را آباد میکند، زیرا اگر فقط روی بهترین زمینهای روح خود کار کند، منظرهای که در برابر خویش خواهد داشت کمترین بخش از وجود اوست. بنابراین از کندوکاو بدترین قسمتها نترسید.
این کار فقط افزایش قدرت روح از طریق بینشها و فرصتهای تازه برای بازسازی زندگی و خویشتن انسان را تضمین میکند.
دکتر “کلاریسا پینکلا استس”
از صفحهی “نیمه تاریک وجود”