میدانی آدمها مثل ترانهاند، زیباتریناشان هم گاهی به دل نمینشینند.
بعضی هایشان آنقدر سر وقت به گوشت میرسند و سرشارت میکنند که همیشه دنبالشان می گردی تا گوش جانشان دهی و برخی برای یک بار شنیدن کافیاند…
بعضیها خاطرهای خوش را به یادت می آورند و برخی تلخ.
با بعضیهایشان دوست داری تا آخر دنیا برقصی و بعضی موسیقی ملایمی دارند که دلت میخواهد چشمانت را ببندی تا لالایات باشند.
از همه جالبتر آنهایی هستند که وقتی صدای اوپس اوپسشان را از ماشین بغلی میشنوی، در لحظه، هیجان زده میشوی و ذوق میکنی ولی میدانی به درد شنیدن های دائمی تو نمیخورند!
ترانهی برخی مانند موسیقی سنتی با اشعاری همقافیه و معنادار میماند که با ارزشند برایت و انگار درس و آگاهی به تو میدهند اما فقط اوقات خاصی را برای شنیدنشان میطلبی. ترانههایی که همهی ما و اجداد ما نیز با آنها بزرگ شدهاند و فراموش ناشدنیاند!