حالا منُ میبینی (now you see me 2)که در ویکیپدیا، “اکنون مرا میبینی” ترجمه شده، فیلمی آمریکایی در ژانر سرقتی و مهیج به کارگردانی جان ام. چو و نویسندگی اد سلیمان است. در این فیلم بازیگرانی همچون دنیل ردکلیف (هنرپیشه هریپاتر)، مارک روفالو، لیزی کاپلان، مورگان فریمن و … ایفای نقش میکنند. این فیلم دنبالهای بر فیلم «حالا منُ میبینی» در سال ۲۰۱۳ به شمار میرود که در ژوئن ۲۰۱۶ به نمایش درآمد.
و حالا برداشتی چند خطی از این فیلم:
داستان راجع به ماجراهای هیجان انگیز چند گروه مجیشن یا شعبدهباز حرفهای با (FBI) است که حسابی ذهن را درگیر خطای دید و هوشمندیهایی خاص میکند و پر از دیالوگهای تند همراه تصویرهایی تندتر از دیالوگهاست برای همین، بنده مثل همیشه در تمام مدت تماشا، جرات نداشتم دست به موبایل بزنم گرچه کارگردان خانگی ما که به پیشنهاد خودش، فیلم برایم انتخاب میکند، امشب سختگیری کمتری در کنترل نگاه بدون بازیگوشی من داشت!
ولی جالبتر اینکه جایی صفحه را پاز کردم تا نوت بردارم که مفهومی جالبتر از هیجان برایم داشت و آن هم گفتگویی بین مسنترین جادوگرها با جوانهای گروه سوارکار بود (فقط نامشان سوارکار بود و ربطی به اسب نداشتند) …
_ بزرگترین قدرت یه شعبدهباز، همیشه پنهان و در مشت خالیش میمونه و رازی رُ در خودش داره!
_ یعنی تظاهر کنیم چیزی رو داریم که نداریم تا بتونیم …
پیرزن چینی: هیچ میدونید چرا دلقک (Fool) قویترین کارت توی تاروته؟
چون دلقک یه کارت خالیه بنابراین میتونه به هرچیزی که میخواد تبدیل بشه…
توضیحی که میتونم بگم این هست که در روانشناسی تحلیلی پروفسور یونگ سوئیسی که اتفاقا مغازه لوازم شعبدهبازی هم در فیلم، «یونگ» نام داشت، کهنالگو یا آرکتایپ فوول (دلقک) یکی از جالبترین، مفرحترین و هوشمندانهترین نقشها را به عهده دارد که اگر با مجیشن، ترکیب شود که دیگر کاری خردمندانه و عالی تحویل دنیا خواهد داد!
در دقایق پایانی، احساس میکردم بازیهایی که در فیلم، مثل شعبده، جریان دارد و هر بار رمزگشایی میشود، چقدر شبیه خود زندگی و آزمایشهاییست که هر کداممان درگیر آن هستیم، هرکدامی که به یک کدام و حتی دهها کدام و در مجموع، کل هستی وابسته هستیم و نقشی در بازی زندگی هم داریم،
در پایان، پیامهایی که به نظرم نقش کلیدی و واقعی برای زندگی روزمرهی ما دارند، را میآورم:
« تهِ هر بازیای به یه جادوگر بزرگ میرسه»
« دیدن، باور کردنه ولی خیلی بستگی به زاویه دیدتون داره»
پ.ن: جادوگر اصلی هر زندگی، به زعم من، هر کدام از ماییم و این بستگی دارد که دنیا را چهطور و با چه زاویهای ببینیم و بلد باشیم با توانمندیهایی که مسلماً آسان بهدست نمیآید، دیگران را هم هدایت کنیم تا آنچه واقعیت است را از زاویه درست، ببینند و نه البته با کَلکِ خرد سیاه شعبدهبازی که با خرد شفاف نور…
#عاطفه_برزین
مهر 95