سلامت یه رابطه خوب، یعنی بتونی بیخجالت، بیترس، عنوانش کنی
یا اگه روزی، شما دو تا رُ با هم دیدن، دلت نترسه و با افتخار بگی، رفیقمه، همسرمه یا به قول امروزیا، پارتنرمه!
اینطوری دیگه مجبور نیستی یه نیروی بیربط و بیخودی رُ صرف پنهانکاری و دروغ گفتنهای مکرر کنی و به جاش این انرژی صرف شادتر زیستن و با هم بودنِ بیشتر میشه!
با تمام اینا، وقتی دونفر پنهانی عاشق همند، بابت نگه داشتن یک راز دونفره، اونقدر به هم نزدیک میشن که گاهی هیچ نیرویی نمیتونه روحشون رُ از هم جدا کنه، حتی اگه بین تَنهاشون، هزار هزار فاصله باشه!
پ.ن: این نوشته تاکیدی بر مدل خاصی از ارتباط نداره فقط یادآور نقاط مثبت دو مدل آشکار و پنهان رابطهست!
عاطفه برزین