دوست من هر که هستی یادت باشد شخصیت هر کدام از ما اگر بالای سن بلوغ (نوجوانی) هستیم، قرارست تا آنجا که می‌شود با خودِ خودمان تعریف شود دختر و پسری هم ندارد و با این تعریف قرار هم نیست بی‌احترامی به بزرگترها یا عزیزانمان کنیم یا از قوانین، سرپیچی!
استقلال شخصیتی یعنی من چه ازدواج کنم چه فرزند خانواده‌ای باشم چه ولی فرزند یا پارتنر شخصی دیگر، مسئول سهم تعهد خودم در فرزندی، ولی، همسر یا پارتنر از رابطه، عشق‌ورزی و دوام رابطه هستم. جفت من مسئول تمام خوشبختی یا بدبختی من نیست. جفت من قرار نیست تفنگ به دست به تنهایی شکار کند بیاورد من بخورم و اگر تمام شکار را او به تنهایی آورد، من دیگر مدیر بیرون از خانه نیستم، اگر او لطف داشت من باید قدر و اندازه سهمم را بدانم.
دوست من، حسادت و کنترل بیش از حد جفت، یعنی من خودم را قبول ندارم. یعنی برای از دست دادنت می‌ترسم یعنی من اعتماد به نفس ندارم یعنی یک جای این رابطه و انتخاب می‌لنگد. اگر هم قد و اندازه جفتتان نیستید یا بیایید بالا یا رهایش کنید ترس شما او را زود و خیلی زود از شما دور می‌کند شاید هم از ابتدا دور بوده‌اید اما حلاوت عشق، نگذاشته تلخی ترسهای آینده را پیش‌بینی کنید
هر که هستی یادت باشد
آن که لایق توست
ماندنیست
آنکه نیست،
نیست…
بگذار زودتر برود!
“که اگر رفتنی باشد بگذار برود و اگر ماندنیست، نه به زور که به محبت نسیمِ خواستن تو که به وجود دوست داشتنی دوست داشتن‌های تو…بماند!
فرقی نمی کند مرد باشی یا زن
“عاطفه برزین”
روانشناسی تحلیلی
