هر آنچه در دیگران یا حتی فرزندمان
ما را میآزارد، دلیل بر این نیست که خود ما این صفات را نداریم یا انجام نمیدهیم بلکه میتواند مبنی بر داشتن ولی سرکوب کردن آن توسط ما باشد و یا حتی حسرتی برای اینکه چرا خودمان انجامش ندادهایم؟
پس بهترست در آن لحظات امر و نهی و قضاوت، نگاهی به داشتههای درونی خود بیاندازیم.
گاهی فقط یک نگاه هم کارسازست برای آزادی انرژیهای دربند شدهی ما