هر رابطه‌ای ساختنی بوده و داشتنی نیست و انتخاب همراه با مسئوليت آن است.
امن بودن جزء مشخصات هر رابطه‌ای ست که در آن طرفین شاد هستند و خرسند، امنیت یعنی بودن هر فرد برای دیگری به شکلی در دسترس، در پذیرش، پاسخگو و مسئوليت پذیر.
خرسندی وقتی حاصل مى‌‌شود که هر دو طرفینِ ارتباط به هویت شخصی و قدرت او در انتخاب احترام گذارد و هرآنچه از دستش ساخته‌ست برای اینکار انجام دهد.
آموخته‌ها و رفتارهای اغلب ما حاصل گذشته (والدین و محیط) ماست که اغلب نا کارامد و غیر سازنده بوده و ما نياز مبرم به شناسایی و باز آموزى در مورد آن داریم
و آخر اینکه اغلب افراد خود را از این امر مستثنی شناخته و هیچوقت اقدام جدی برای آن نمی‌کنند تا زندگی با شکست‌ها و دردهای خود، آنان را مجبور به تغیير کند!
دكتر ذولفقارى نيا