جایی كه بتونن خودشون رو بررسى يا احياء كنن، بتونن تفكرى داشته باشن بر اوضاع و يا حتى فقط در سكوت، دمى تامل كنند!
همين آدم‌های مستقل، گاهی نیاز به غار گروهی هم دارن، که با دوستان و به یاد رفاقت‌هاشون، بدون ماسک و ریا، خوش باشن...
اما اگه غیر این شد و بود، اگه فراموش كرد تو هنوز هستى، اگه يادش رفت به پيام كوتاهى هم دل خوشى كه یعنی حواسش هست كه يادش با شماست،
اگه نقاط ابهامى هم برات بود كه عجيب باشه،
باش حرف بزن و بگو كه مى‌میری و زنده می‌شی هر بار اگه حق تماسى نباشه، اگه حتى امکان یاداوری مهر، مهیا نیست، اگه دلشوره و دلتنگيات، آرام قرارت رو برده...
و اگه نشنید، اگه نفهمید، اگه فايده نداشت،
از كنار غارش گذر كن و یادت بمونه که این آدم، تمدن عشق‌ورزی ِدو نفره رو يا بلد نیست و یا هنوز آموخته‌ش نشده
پ.ن؛ گاهى حتی فقط، ادای متمدن عشق بودن هم زیباست، حرفى هم نيست و بايد كه سپاسگزارش باشيم، اما افسوس كه صبر آدم‌ها نيز، تمدن سرش نمى‌شه
#عاطفه_برزين
تيرماه ٩٧
عكس؛ غار و #معبد #هينزا در #ابيانه
#غار_تنهايى #گِل #حق
#روانشناسی #روانتنی