انگار که دیگران رسالتی مفروض برای خویش جز ساختن مشکلات زندگی ما ندارند
دیگرانی که یا باید عوض شوند و یا حذف تا ما اندکی آرام بگیریم
تا دوباره این ساختار نا بسامان اندیشه و احساسمان، دیگریِ جدیدی بیابد
هر رویداد و یا مسئله آنقدر در زندگی ادامه می‌یابد تا آن هنگام که واکنش عاطفی ناموزون ما به آن از حرکت بایستد
مشکل نه با دیگران و نه با واقعیت‌های بیرون‌ست
مشکل، تصویر ما از واقعیت ادراک شده و عدم مسئولیت‌پذیری ما در تغییر آنست
کودک بودن و زندگی در حصار باورهای گذشته همیشه امن تر از خطر کردن و آزادی پذیرش هزینه‌های انتخاب است