 |
 |
 |
|
 |
|
 |
ما دائماً گرفتار بازی‌های تکراری‌ای هستیم که بازی‌گردانش خودمانیم...
به گفتهٔ اریک برن «بازی‌ها» عبارت‌اند از: یک سلسله مراوده‌ها که بین افراد و برای ارتباط برقرار کردن به کار می‌روند.
تمام اعمال متقابل انسان‌ها طبق بازی‌های مرسوم و آدابی که از دل این بازی‌ها بیرون آمده، انجام می‌شود و اصولاً...می‌توان گفت تمام رفتارهای اجتماعی و گاهی خصوصی انسان‌ها، بازی است. (ویکی‌پدیا)
اسطوره كافي نبودن:
گاهي مرد نا آگاه درون (فرقی نمی‌كند زن باشيم يا مرد چون همه ما درون خود زن و مرد يعني آنيما/آنيموس داريم) بر ايگوی ما غلبه می‌كند و هرچقدر كار انجام دهیم، جمله " كافي نيست" او دائما تكرار می‌شود.
تا سی سالگی خیلی شانس‌آورده‌باشی و میان خانواده‌ای اهل خرد یا دانش، بزرگ و مستقل شده‌باشی تازه می‌توانی با ریسک، انتخاب‌هایی داشته‌باشی و تجربه جمع‌کنی و اگر خیلی زرنگ و توانمند هم شده و از میان این‌همه قانون و شرایط دشوار، خصوصا اگر زن باشی، عبور کنی و از آموخته‌هایی که آسان به دست نیاوردی، درس بگیری، تازه متوجه می‌شوی که هیچ نیستی و هیچ نیاموخته‌ای، دنیا خیلی بزرگ‌ست و دامنه‌ی خواسته‌های ذهن تو خیلی گسترده و زمان، کم و اختیاراتت بسیار محدودست
