هیچ انسانی قادر نیست با خدایان و الهه‌ها با تمام جلال و شکوهشان برابری کند. دیدن فردی که او را به‌خاطر وجود خودش نه به واسطه فرافکنی دوست داریم، شاید در ابتدا به‌نظر  ناامید کننده می‌آید. به همین دلیل بسیاری اشخاص ترجیح می‌دهند در جستجوی رابطه‌ای نهایی از فردی به سراغ فرد دیگر بروند و معمولا زمانی که فرافکنی از بین می‌رود و از عشق فارغ می‌شوند، رابطه را ترک می‌کنند. بدیهی است که هیچ عشق دائمی از چنین ریشه‌های ضعیفی رشد نخواهد کرد.

لایق عشق واقعی بودن یعنی بالغ شدن و انتظارات واقعی از دیگران داشتن، یعنی خوشبختی و یا بدبختی خویش را بپذیریم نه اینکه انتظار داشته باشیم دیگران ما را خوشبخت سازند و به علت بدبختی خود آنها را محکوم کنیم. طبیعتاً چنین امری ایجاد رابطه واقعی را مشکل می‌سازد زیرا مستلزم کار و تلاش است، ولی در پایان پاداش هم وجود دارد. تنها از این راه می‌توان به ظرفیت بلوغ عشقی رسید.
یار پنهان/

جان. ا. سنفورد